به مناسبت میلاد بسیار مبارک امیر النحل، یعسوب الدین، حیدر کرار، میزان الاعمال، اسدلله الغالب، سیف الله، قسیم الجنة و النار، صدیق الاکبر، باب العلم، مولی، وصی الرسول، ابو تراب، ابوالحسن، ابوالحسین، ابوالشهدا، ابوالائمه، امیر المومنین علی علیه السلام مسئولیت های ما که شیعه امام علی هستیم و به آن افتخار می کنیم و دنیا ما را به جهت امیرالمومنین شناخته است که: و معروفین بتصدیقنا إیاکم. و خدا را بر تمسک به ولایت امیرالمومنین حمد می کنیم: الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه أمیرالمؤمنین، آیا همین افتخار و اعتقاد و تمسک ما به ایشان کافی است؟ و دیگر مسئولیتی بر دوش ما نیست؟ پس علی وار بودن، علی وار زیستن و علی وار مردن چه می شود؟آیا همین که بگوییم امام علی به عثمان بن حنیف که از خواص اصحاب اوست فرمودند شما نمی توانید مثل من عمل کنید و اینکه امام سجاد زین العابدین در مقابل زهد و عبادت امیرالمومنین احساس عجز می کنند، اینکه امام باقر (ع) می فرمایند: از ما معصومین هم هیچ کس توان انجام دادن اعمال پدرم علی (ع) را ندارد، آیا برای توجیه بی مسئولیتی ما کافی است؟
پس فرمایش امام علی (ع) چه می شود، که می فرماید: إن لکل مأموم إماماً یقتدی به (هر پیروی را امامی است که به او اقتدا می کند و از او پیروی می نماید). امام علی (ع) خود پاسخ ما را داده است و پس از ذکر سیره خود و ذکر اینکه شما توانایی چنین عمل کردنی را ندارید، می فرماید: و لکن أعینونی بورعِ و إجتهادِ و عقهِ و سدادِ (اما با پرهیزکاری و تلاش فراوان و پاکدامنی و راستی مرا یاری دهید).
پس سخن در این نیست که ما یا جامعه ما بتواند خود را همگون و همسان با امام علی (ع) کند. سخن در پیدا کردن سمت و جهت حرکت است، به عبارت دیگر مسئولیت ما و جامعه شیعی و علوی ما قرار گرفتن در سمت و سویی است که به امام علی (ع) منتهی می شود. مسئولیت ما قرار گرفتن در جبهه ای است که علی (ع) علمدار اوست. پس اگر جامعه ما جامعه ای شیعی و حکومت ما حکومتی علوی است، با توجه به بارزترین شاخصه های امیرالمومنین در دوران حکومتش، مسئولیت فعلی ما چیست؟
1. تلاش جهت برقراری عدالت اجتماعی و تبدیل آن به فرهنگ ملی
عدالت اجتماعی یعنی یکسان بودن نظر و نگاه حکومت نسبت به آحاد مردم در مقابل قانون، امتیازات و برخوردها از یکسو و یکسان بودن حرکت و نگاه و اشاره مسئولین از بالاترین رده ها تا پایین ترین رده ها در پرداختن به مشکلات مردم از سوی دیگر. یعنی اینکه همه مردم جامعه احساس کنند که به طور یکسان از برکات نظام اسلامی بهره مند می گردند و برای رسیدن به چنین مرتبه ای باید هیچ یک از اصول و ارزشها تحت الشعاع ملاحظه کاری و شخصیت افراد صاحب نفوذ قرار نگیرد. و البته همین عدالت امیرالمومنین بود که موجب شد کسانی که صاحب نفوذ بودند نتوانند او را تحمل کنند و در پایان هم (قتل فی محراب عبادته لشده عدله). گر چه توده های مردم از عدالت امیرالمومنین مسرور بودند اما متاسفانه به علت ضعیف بودن قدرت تحلیل مردم، افراد صاحب نفوذ بر افکار مردم اثر می گذاشتند و آنها را به انحراف و مخالفت می کشیدند.
پس مسئولیت ما اجرای عدالت در هر مقام و منصب به مقدار توان و طاقت است. باید عدالت را در هر اندازه ای که می شود اجرا کرد، به اجرا در آ‌ورد و برای رسیدن به آن، مردم باید معنای عدالت را درک کنند تا عدالت به صورت یک فرهنگ در آمده و قابل تحمل شود و همگان برای رسیدن به آن تلاش کنند.
2. علاج بیماریهای اساسی جامعه اسلامی از طریق زهد علوی
اگر چه اکثریت مردم زمان امیرالمومنین کسانی بودند که از لذتهای دنیا محروم بودند، اما امیرالمومنین همچنان بر زهد تأکید می کرد و خطابش در این تأکید بیشتر با متمکنین و ثروتمندان جامعه بود. امروز هم اکثریت مردم ما از یک سری امکانات اولیه زندگی محرومند، اما برخورداران از امتیازات دنیا، همچنان مورد خطاب کلام امام علی (ع) می باشند و کسانی که مسئولیت دولتی دارند، بار مسئولیتشان بسیار سنگین تر است.
اجرای این دو سیره، مسئولیتی است که در پیش روی همه ماست.
امیرالمومنین این دو مشعل را روشن کرده است تا همه تاریخ را روشن کند و اگر کسانی سرپیچی کنند خودشان ضرر خواهند دید. چرا که: نام علی، یاد علی و درس علی در تاریخ فراموش نخواهد شد.
"حتما گوش کنید"در صورت عدم اجرا می توانید در اینجا کلیک بفرمایید
لینک های ویژه:
