اگر ایران یک هواپیمای آمریکایی را می‌زد٬ هالیوود چندتا فیلم می‌ساخت

اصلا قرار نیست در این نوشته٬ به شرح ماجرای ۱۲ تیر ۱۳۶۷ بپردازیم و برایش نوحه سر دهیم. چون برای اهلش٬ ماجرای مذکور مشروح است. اما نوحه خوانی ‌مان سر جایش باقی‌ ست. نوحه‌ ای نه برای آن ۲۹۰ نفر - که به موقعش لازم است - که برای رسانه‌ های خودمان. رسانه‌ هایی که آنقدر درگیر مسائل سیاسی پیش‌ پا افتاده٬ مثل جوابیه فلان مدیر به بهمان مسئول هستند که وظیفه‌ اصلی خودشان را فراموش کرده‌اند‌....، باز هم در این مورد٬ دچار درد «مناسبت‌ گرایی» هستیم.یعنی ۱۲ تیر به ۱۲ تیر٬ یاد این حادثه‌ روشنگرانه می ‌افتیم و با چهارتا مقاله و دوتا خبر و یک مستند هول هولکی کوتاه٬ سر و ته قضیه را هم می‌ آوریم. در حالی که یادمان هست٬ بعد از مرگ مشکوک ندا آقاسلطان‌ لو در فتنه سال ۸۸ چه کار تبلیغاتی عظیمی از طرف رسانه‌ های اپوزوسیون انجام گرفت. ای‌ کاش ذره‌ای این چیزها را از دشمنان‌ مان یاد می‌ گرفتیم.