سلام؛
میلیون ها نفر از همه کشورهای جهان بعد از زیارت امیرالمومنین (ع) به قصد زیارت امام حسین (ع) در اربعین با پای پیاده از نجف به سمت کربلا حرکت میکنند.
اگر شما هم مشتاق این سفر هستید، راهنمای زیر را بخوانید تا اطلاعات کاملی در مورد این راهپیمایی معنوی بدست آورید.
این پست حاوی: 1) اطلاعات مورد نیاز در مورد مسیر 2) توصیه های حراستی و امنیتی 3) توصیه های بهداشتی 4) هزینه های مورد نیاز 5) نقشه های مور نیاز شهر نجف و کربلا و حرم های مطهر
نظرات امام راحل که برگرفته از اسلام ناب می باشد در مسائل مختلف خط و مشی انقلاب اسلامی را در آن زمینه ترسیم می کند و مسئولینی که در طی زمان بر سرکار می آیند باید خود را موظف بدانند که طبق خط و مشی انقلاب اسلامی قدم بردارند.
وظیفه و مسئولیتی که امام برای مطبوعات و انتشارات در کشور ترسیم می کنند مسئولیتی بسیار بزرگ است. ایشان معتقدند: اهمیت انتشارات، مثل اهمیت خونهایى است که در جبههها ریخته مىشود. و مِدادُ الْعُلَماءِ افْضَلُ مِنْ دِماءِ الشُّهَداء براى اینکه، دماء شهدا گرچه بسیار ارزشمند است و سازنده، لکن قلمها بیشتر مىتواند سازنده باشد. و شهدا را، قلمها مىسازند و شهیدپرور هستند قلمها.
در نظام جمهوری اسلامی نهادی که به صورت مستقیم مسئول نظارت بر مطبوعات و انتشارات به صورت مستقیم است وزارت فرهنگ و ارشاد است. اخیرا در مواردی دیده شده است که بین رویکرد این وزارتخانه و نظرات امام در زمینه مطبوعات و انتشارات اختلافاتی وجود دارد. در ادامه به این موارد اشاره می شود. باشد که این وزارت خانه این موارد را مدنظر قرار دهد.
دولت ها در طول حیات جمهوری اسلامی هرکدام با حاشیه هایی خاص خود همراه بوده اند و دولت نهم و دهم هم از این قاعده مستثنی نبود. یکی از حاشیه های پر سر و صدای دوران ریاست جمهوری احمدی نژاد، اسفندیار رحیم مشایی و انبوه مشاغل وی در دولت بود. مسئولیت های اعطا شده به اسفندیار رحیم مشایی در این گستره‌ی وسیع از لحاظ تنوع و تعداد در نوع خود بی سابقه بوده و هست و مسائلی در سطوح سیاست خارجی، اقتصادی و فرهنگی را شامل می شد. اما شاید برای خوانندگان جالب باشد تا با جانشینان مشایی در دولت یازدهم آشنا شوند.
بدون شک، یکی از دغدغه های دیرینه و مهم مقام معظم رهبری که همواره مورد تأکید و توجه ایشان بوده، مقوله تهاجم فرهنگی است.
با وجود بحث های گوناگون درباره تهاجم فرهنگی و هویت و زمینه ها و مصادیق آن، باید اعتراف کنیم که هنوز آراء خالص و شفاف مقام معظم رهبری در این باره، مهجور و متروک مانده است و نسل جوان، شناخت دقیق و روشنی از این واقعیت اجتماعی ندارند. اگرچه مقام معظم رهبری اخیرا بحث ناتوی فرهنگی را مطرح فرموده اند که بحث تهاجم را نیز دردل خود دارد. از این رو، در این مقاله به تبیین معنا و مفهوم حقیقی تهاجم فرهنگی از دیدگاه مقام معظم رهبری می پردازیم تا پس از ایجاد معرفت جمعی نسبت به آن، حساسیت جمعی و عزم جمعی برای مقابله با این پروژه تهدید کننده شکل گیرد.
بیایانات حضرت علامه حسن زاده آملی در مورد رهبر معظم انقلاب امام خامنه ای:
این رهبر عظیم الشأنتان را دوست بدارید، عالمی، رهبری، مؤمنی، موحدی، سیُاسی، دینداری، رهبری، انسانی ربانی، پاک، منزه، کسی که دنیا شکارش نکرده، قدر این نعمت عظمی را که خدا به شما عطا فرمود [بدانید] قدر رهبر، رهبری، ولیی، وفیی، ولایی [بدانید] مبادا این نعمت ولایت را از شما بگیرند. خدایا به حق پیغمبر و آل پیغمبر سایه این رهبر عظیم اسلامی حضرت آیت الله معظم خامنه ای عزیز را مستدام بدار الهی آمین الهی آمین الهی آمین بعدد کلماتت آمین.
(سخنرانی علامه حسن زاده آملی در کنگره بزرگداشت علمی حضرت علامه حسن زاده آملی آذر ماه سال 1376)
حسن عباسی از معدود افرادی است که در قامت کارشناس حوزه های مختلف در مجامع عمومی و رسانه ملی حاضر می شود و سخنرانی می کند؛ از حقوق و سیاست گذاری گرفته تا روابط بین الملل و سینما و دین و هنر و ... اما اخیرا اظهارات تعجب برانگیزی نسبت به عزادارن حسینی و حتی شهدای کربلا داشته که دل بسیاری از ارادتمندان اهل بیت (ع) را به درد آورده است. ایشان انگار فراموش کرده اند که آداب سخن گفتن درباره دردانه سیدالشهدا، با سخنرانی درباره "یورگن هابرماس" متفاوت است.
آقای عباسی! شما بروید به تئوری پردازی های سابقتان ادامه دهید. گاهی اوقات نگاهی به مقاتل بیندازید تا بدانید ما پیرو مکتب "حب الحسین اجننی" هستیم.
جورج دبلیو بوش رئیس جمهور آمریکا 11 سپتامبر سال 2001 برابر 21 شهریور 1380 پس از برخورد دومین هواپیمای ربوده شده به برجهای دوقلوی مرکز تجارت جهانی اعلام کرد که ایالات متحده مورد حمله قرار گرفته است. پس از اعلام سقوط پرواز شماره 93 و 175 جورج بوش گفت که ارتش ایالات متحده در سرتاسر جهان به حال آماده باش کامل درآمده است و تأکید کرد که عاملین این جنایات "بشدت مجازات" خواهند شد. در ساعات پایان همان روز رسانههای خبری به نقل از مقامات آمریکایی اسامه بن لادن سرکرده تکفیری جریان افراطی القاعده را مسبب وقوع حوادث تروریستی خواندند.
این گفته جان کری، وزیر امور خارجه امریکا که گفت به سوریه حمله می‌کنیم تا به ایران و حزب الله و کره شمالی پیام داده باشیم، برای بسیاری شک‌برانگیز شد و نسبت به نیت ایالات متحده شبهه وارد کردند.
مجلس عوام انگلیس با رای به عدم مشارکت در حمله نظامی به سوریه ضربه ای سخت به مواضع ایالات متحده زد به گونه ای که هدیه ای گرانبها برای روسیه و رئیس جمهوری آن ولادیمیر پوتین فراهم کرد و باعث تقویت مواضع ضد امریکایی وی شد. رئیس جمهوری روسیه نیز این هدیه را هدر نداد و در دفاع از حکومت سوریه تاکید کرد که دمشق به هیچ وجه از سلاح شیمیایی استفاده نکرده و آن را اتهامی تمسخرآمیز توصیف کرد.
مصر این روزها حوادث بسیار تلخی را سپری می‌کند. حوادثی که از یک سو کشتار و به خاک و خون کشیدن مردم است که تا مرز جنگ داخلی پیش رفته، و از سوی دیگر سرکوب و بازداشت اخوانی‌ها و اعلام آزادی حسنی مبارک، دیکتاتور سابق در میان ناباوری مردم این کشور. آنجه مشهود است تمامی این رفتار‌ها توسط ارتش صورت می‌گیرد؛ حاکمیتی که هسته مدیریتش از سوی غرب و به ویژه کاخ سفید فرمان می‌گیرد و نهایتا با این تحرکات سریع و سرکوبگرانه هدفی جز نابودی و شکسته شدن انقلاب و خشکاندن ریشه‌های انقلاب کشورهای دیگر که آیینه‌ای از انقلاب مصر است، ندارد.
دولت جدید در حال شکل گیری است و اولین و مهمترین گام آن نیز، این روزها درحال رقم خوردن است. در یک نگاه حداقلی، رای اعتماد نمایندگان محترم مجلس به وزرای پیشنهادی عبور دادن افراد معرفی شده از یک صافی و غربال ایشان است و نوعی تایید صلاحیت به شمار میرود. اما واقعیت آن است که این رای اعتماد معنایی فراتر از یک فیلتر دارد و آن تزریق و تثبیت مردمسالاری دینی است. اگرچه رئیس جمهور محترم با رای ملت انتخاب شده و از سوی ولی امر مسلمین اختیاراتی به او واگذار گردیده است، اما انتخاب وزرا که کلیدی ترین وظیفه دولت است، مجددا به رای ملت گذاشته شده و نمایندگان آن‌ها در انتخاباتی پرشور، اینبار نه رئیس جمهور بلکه کابینه و دولت او را انتخاب می کنند.
ماجرای این روزهای محمد مرسی، رئیس جمهور برکنار شده مصر و وضعیت بحرانی این کشور، سبب می شود تا چندین قدم به عقب برگردیم و باری دیگر، آنچه را مقام معظم رهبری در اجلاس علما و بیداری اسلامی، درباره جایگاه بیداری اسلامی در دنیای امروز، آینده و آفات احتمالی آن گفته می شد، مورد بازخوانی قرار دهیم. عدم توجه به هر یک از این امور از جانب مرسی و حکومت وی، شرایط کنونی مصر را به گونه ای رقم زده است که جریانی که با نام اسلامگرایی به روی کار آمد، امروز به اتهام ناکارآمدی و سر سپردگی به آمریکا محکوم به شکست گردیده است. در ادامه به بازخوانی این نکات که از جانب رهبر معظم انقلاب در تاریخ 92/2/9 یعنی حدود 2 ماه قبل از بحران مصر به آن پرداختند اما مغفول واقع شد می پردازیم:
ساخت مستندهای سیاسی نشانه‌ای از بلوغ سیاسی در کشور است. تحمل نظرات مختلف در فضای سیاسی ایران و آزادی بیان حاکم در کشور، امتیاز ویژه‌ای برای فیلم‌سازان جوان است. مصاف و سایر مستندهای مشابه از این جهت اقدامات ارزشمندی به شمار می‌روند که توانسته‌اند بعضی از تابوهای خودساخته را بشکنند. بعد از اتفاقات سال ۸۸، تلویزیون در سلسله گزارش‌های مستندی، نگاه دوباره‌ای به وضعیت کشور در ۲۰ سالۀ اخیر انداخت، بازه‌ای که دو دولت تکنوکرات و رفورمیست ( اصلاح طلبان) در جایگاه قدرت بودند. این گزارشات و مستندها که با نام‌های مختلف تولید و عرضه می‌شدند، برای اولین‌بار به اختلافات موجود در میان گروه‌های سیاسی فعال در کشور و رفتارهایی که بعضاً بر ضد منافع ملی تمام می‌شد، اشاره داشتند.