ساخت مستندهای سیاسی نشانهای از بلوغ سیاسی در کشور است. تحمل نظرات مختلف در فضای سیاسی ایران و آزادی بیان حاکم در کشور، امتیاز ویژهای برای فیلمسازان جوان است. مصاف و سایر مستندهای مشابه از این جهت اقدامات ارزشمندی به شمار میروند که توانستهاند بعضی از تابوهای خودساخته را بشکنند. بعد از اتفاقات سال ۸۸، تلویزیون در سلسله گزارشهای مستندی، نگاه دوبارهای به وضعیت کشور در ۲۰ سالۀ اخیر انداخت، بازهای که دو دولت تکنوکرات و رفورمیست ( اصلاح طلبان) در جایگاه قدرت بودند. این گزارشات و مستندها که با نامهای مختلف تولید و عرضه میشدند، برای اولینبار به اختلافات موجود در میان گروههای سیاسی فعال در کشور و رفتارهایی که بعضاً بر ضد منافع ملی تمام میشد، اشاره داشتند.